NC ตอน Sorry

ริมฝีปากร้อนไล่ลากตั้งแต่พวงแก้มนิ่ม ก่อนจะค่อยๆดึงเสื้อตัวโคร่งลงซึ่งชานยอลเอง

ก็พึ่งจะเห็นประโยชน์ของมันก็ต่อเมื่อมันอยู่บนร่างเล็กนี่แหละ 

"ไม่เอาชานยอล ฉันไม่เล่นแล้ว"

"ฉันไม่ได้เล่นซะหน่อย"พูดจบก็ประกบปากมอบจูบเร่าร้อนให้คล้ายกับกำลังจะกลืนคยองซูเข้าไปทั้งตัวมืออีกข้างค่อยๆเค้นขย้ำสะโพกบางจนคนถูกกระทำร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว ดวงตากลมโตค่อยๆหลับพริ้มลงเมื่อรู้ว่าพูดไปคนเอาแต่ใจก็คงจะไม่ฟังแล้ว 

เสื้อยืดหายไปจากร่างกายบางขาวเนียนตรงหน้า มืออีกคนที่กำลังขย้ำส่วนอ่อนไหว

จนเจ้าของปรือตามอง น้ำเสียงขาดห้วงก่อนจะทุบลงที่อกแกร่งเบาๆ

"อ๊ะ! ชานยอล.."

"ยังไม่หยุดตีฉันอีกหรอหืม?"พูดจบไหล่เล็กก็ถูกกดลงกับเตียงนุ่มก่อนจะตามมาด้วยการ

กระชากกางเกงตัวบางแล้วโยนทิ้งทันที แววตาแรพเปอร์เจ้าเล่ห์ที่น้อยคนนัก

จะได้เห็นตอนนี้จับจ้องกายเพรียวที่เคยสัมผัสทุกคืน คนตัวเล็กตรงหน้า

ที่เค้าไม่อยากแม้จะให้ใครแตะเนื้อต้องตัวในตอนกลายเป็นของปาร์คชานยอลคนนี้

แต่เพียงผู้เดียว

"อ๊ะ"คนตัวเล็กหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นที่กำลังครอบงำส่วนอ่อนไหวอย่างนุ่มนิ่ม 

ความรู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้นอยู่สวรรค์ ใบหน้าหวานของคยองซูเหยเกทันทีที่ถูกบำเรอ

ด้วยการดูดดึงยอดอก มือเล็กจิกไหล่อีกคนให้มีสติ เพื่อให้รู้ว่าตอนนี้กำลังจะรุนแรงเกินไป

"ฮือ อ๊ะ อื้ออออ อ..อื้มม"เสียงครางหวานหูที่ได้ยินไม่รู้เบื่อพร้อมกับความรู้สึกเสียววาบช่วงท้องน้อย มือเรียวของชานยอลจัดการส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กและ

ถ้าชานยอลยังคงแกล้งอยู่แบบนี้ คยองซูมีหวังคงได้ร่างแหลกคามือแน่ๆ 

ใบหน้าหวานนิ่วทุกที่ชานยอลใช้ปากครอบงำและกำลังจะทำให้เสร็จ แต่ก็ต้องชะงัก 

ยิ่งเห็นดวงตากลมโตอ้อนวอนแค่ไหน ปาร์คชานยอลคนนี้ก็ยิ่งอยากจะแกล้ง 

อยากฟัด อยากทำให้เครื่องหมายตีตราเป็นเจ้าของไว้ทั่วทั้งร่าง

"อ๊ะ! .. ออออ อื้อออ"ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อถูกสอดใส่เข้ามาทีเดียวจนหมด 

คนที่คิดจะแกล้งคยองซูตั้งแต่แรกเองก็มีปฏิกริยาไม่ต่างกัน 

เพราะผนังนุ่มที่ตอดรัดแกนกายใหญ่สลับกับคายออกอยู่อย่างนั้น

มันแทบจะทำให้ชานยอลหลั่งได้ทันที

"อ๊ะ อื้มมม ชะชานยอลอาาา ฉัน ไม่ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ"คนตัวเล็กที่กลายเป็นเด็กน้อย

ไม่ประสีประสาอะไรทุกครั้งเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยิ่งทำให้ชานยอลหลงไหล

จนหัวปักหัวปำ ร่างสูงค่อยๆขยับกายเข้าออกช้าๆ 

ก่อนจะกระแทกเข้าไปอย่างแรงจนคนใต้ร่างต้องครางลั่น 

พร้อมกับอ้าปากโกยอากาศเข้าปอด ไม่อย่างนั้น คยองซูคงต้องตายแน่ๆ

"เจ็บมั๊ย?"ดวงตากลมโตค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นก่อนจะพยักหน้าให้ชานยอลเบาๆ 

เมื่อทนเห็นคนตัวเล็กเจ็บไม่ได้จึงดึงร่างเล็กให้ชันเข่าขึ้้นพร้อมกับกอดไว้ 

ก่อนจะประทับจูบลงที่ริมฝีปากเล็กเบาๆ

“คราวหลังเจ็บก็บอกสิครับ”

“อ๊ะ..”เสียงหวานครางออกมาเบาๆเมื่อชานยอลค่อยๆขยับตัวช้าๆเนิบนาบก่อนจะค่อยๆดันให้อีกคนนอนลงบนเตียงดั่งเดิม เสียงครางหวานหูมันกำลังทำให้ชานยอลคลั่งตาย 

ยิ่งการตอดรัดแบบนั้นมีใครจะทน

“อื้อออ..ชานยอล”ชานยอลเองก็พึ่งรู้ว่าชื่อเค้าเพราะที่สุดก็ตอนที่ถูกคนตัวเล็กเรียกนี่แหละ

เนิบนาบได้เพียงไม่นานก็ต้องเปลี่ยนเป็นการกระแทกเข้ามาจนสุดปลายของแกนกายใหญ่และกระแทกย้ำจุดกระสันจนจุกไปทั่วท้อง 

เสียงหวานครางออกมาไม่หยุดการกระแทกที่รุนแรงเข้ามาถี่จนหายใจแทบไม่ทัน

ทำเอาใจดวงน้อยสั่นไหวคิ้วหนานิ่วอย่างทรมานเรียกให้ชานยอลต้องเอื้อมมือ

ไปช่วยเร่งเร้าให้อีกคนแข็งขืน พร้อมกับกระตุกเกร็งอย่างแรงก่อนจะปล่อยออกมาตามกัน

“อ๊ะ อืมมมม”

“อ่าาาาห์”น้ำนมอุ่นฉีดเข้าไปในตัวคยองซูจนไหลย้อนกลับออกมา 

ไอ่บ้ากามนี่พึ่งมีอะไรกันไปเมื่อสองวันก่อน ทำไมถึงได้หลั่งออกมาเยอะขนาดนี้ 

ริมฝีปากของชานยอลจูบซับลงที่แผ่นหลังเนียนอย่างหลงไหล

“อะไร เหนื่อยแล้วหรอ?”

“งื้มมมม นอนได้แล้วนะชานยอล”

“ฉันไม่เหนื่อยนี่นา..”ให้ตายเถอะโดคยองซูเกลียดรอยยิ้มของปาร์คชานยอลที่สุดในโลกเลย