ริมฝีปากร้อนไล่ลากตั้งแต่พวงแก้มนิ่ม
ก่อนจะค่อยๆดึงเสื้อตัวโคร่งลงซึ่งชานยอลเอง
ก็พึ่งจะเห็นประโยชน์ของมันก็ต่อเมื่อมันอยู่บนร่างเล็กนี่แหละ
"ไม่เอาชานยอล
ฉันไม่เล่นแล้ว"
"ฉันไม่ได้เล่นซะหน่อย"พูดจบก็ประกบปากมอบจูบเร่าร้อนให้คล้ายกับกำลังจะกลืนคยองซูเข้าไปทั้งตัวมืออีกข้างค่อยๆเค้นขย้ำสะโพกบางจนคนถูกกระทำร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว
ดวงตากลมโตค่อยๆหลับพริ้มลงเมื่อรู้ว่าพูดไปคนเอาแต่ใจก็คงจะไม่ฟังแล้ว
เสื้อยืดหายไปจากร่างกายบางขาวเนียนตรงหน้า
มืออีกคนที่กำลังขย้ำส่วนอ่อนไหว
จนเจ้าของปรือตามอง น้ำเสียงขาดห้วงก่อนจะทุบลงที่อกแกร่งเบาๆ
"อ๊ะ!
ชานยอล.."
"ยังไม่หยุดตีฉันอีกหรอหืม?"พูดจบไหล่เล็กก็ถูกกดลงกับเตียงนุ่มก่อนจะตามมาด้วยการ
กระชากกางเกงตัวบางแล้วโยนทิ้งทันที
แววตาแรพเปอร์เจ้าเล่ห์ที่น้อยคนนัก
จะได้เห็นตอนนี้จับจ้องกายเพรียวที่เคยสัมผัสทุกคืน
คนตัวเล็กตรงหน้า
ที่เค้าไม่อยากแม้จะให้ใครแตะเนื้อต้องตัวในตอนกลายเป็นของปาร์คชานยอลคนนี้
แต่เพียงผู้เดียว
"อ๊ะ"คนตัวเล็กหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นที่กำลังครอบงำส่วนอ่อนไหวอย่างนุ่มนิ่ม
ความรู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้นอยู่สวรรค์ ใบหน้าหวานของคยองซูเหยเกทันทีที่ถูกบำเรอ
ด้วยการดูดดึงยอดอก
มือเล็กจิกไหล่อีกคนให้มีสติ เพื่อให้รู้ว่าตอนนี้กำลังจะรุนแรงเกินไป
"ฮือ
อ๊ะ อื้ออออ อ..อื้มม"เสียงครางหวานหูที่ได้ยินไม่รู้เบื่อพร้อมกับความรู้สึกเสียววาบช่วงท้องน้อย
มือเรียวของชานยอลจัดการส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กและ
ถ้าชานยอลยังคงแกล้งอยู่แบบนี้ คยองซูมีหวังคงได้ร่างแหลกคามือแน่ๆ
ใบหน้าหวานนิ่วทุกที่ชานยอลใช้ปากครอบงำและกำลังจะทำให้เสร็จ แต่ก็ต้องชะงัก
ยิ่งเห็นดวงตากลมโตอ้อนวอนแค่ไหน
ปาร์คชานยอลคนนี้ก็ยิ่งอยากจะแกล้ง
อยากฟัด อยากทำให้เครื่องหมายตีตราเป็นเจ้าของไว้ทั่วทั้งร่าง
"อ๊ะ!
.. ออออ อื้อออ"ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อถูกสอดใส่เข้ามาทีเดียวจนหมด
คนที่คิดจะแกล้งคยองซูตั้งแต่แรกเองก็มีปฏิกริยาไม่ต่างกัน
เพราะผนังนุ่มที่ตอดรัดแกนกายใหญ่สลับกับคายออกอยู่อย่างนั้น
มันแทบจะทำให้ชานยอลหลั่งได้ทันที
"อ๊ะ
อื้มมม ชะชานยอลอาาา ฉัน ไม่ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ"คนตัวเล็กที่กลายเป็นเด็กน้อย
ไม่ประสีประสาอะไรทุกครั้งเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยิ่งทำให้ชานยอลหลงไหล
จนหัวปักหัวปำ ร่างสูงค่อยๆขยับกายเข้าออกช้าๆ
ก่อนจะกระแทกเข้าไปอย่างแรงจนคนใต้ร่างต้องครางลั่น
พร้อมกับอ้าปากโกยอากาศเข้าปอด ไม่อย่างนั้น คยองซูคงต้องตายแน่ๆ
"เจ็บมั๊ย?"ดวงตากลมโตค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นก่อนจะพยักหน้าให้ชานยอลเบาๆ
เมื่อทนเห็นคนตัวเล็กเจ็บไม่ได้จึงดึงร่างเล็กให้ชันเข่าขึ้้นพร้อมกับกอดไว้
ก่อนจะประทับจูบลงที่ริมฝีปากเล็กเบาๆ
“คราวหลังเจ็บก็บอกสิครับ”
“อ๊ะ..”เสียงหวานครางออกมาเบาๆเมื่อชานยอลค่อยๆขยับตัวช้าๆเนิบนาบก่อนจะค่อยๆดันให้อีกคนนอนลงบนเตียงดั่งเดิม
เสียงครางหวานหูมันกำลังทำให้ชานยอลคลั่งตาย
ยิ่งการตอดรัดแบบนั้นมีใครจะทน
“อื้อออ..ชานยอล”ชานยอลเองก็พึ่งรู้ว่าชื่อเค้าเพราะที่สุดก็ตอนที่ถูกคนตัวเล็กเรียกนี่แหละ
เนิบนาบได้เพียงไม่นานก็ต้องเปลี่ยนเป็นการกระแทกเข้ามาจนสุดปลายของแกนกายใหญ่และกระแทกย้ำจุดกระสันจนจุกไปทั่วท้อง
เสียงหวานครางออกมาไม่หยุดการกระแทกที่รุนแรงเข้ามาถี่จนหายใจแทบไม่ทัน
ทำเอาใจดวงน้อยสั่นไหวคิ้วหนานิ่วอย่างทรมานเรียกให้ชานยอลต้องเอื้อมมือ
ไปช่วยเร่งเร้าให้อีกคนแข็งขืน
พร้อมกับกระตุกเกร็งอย่างแรงก่อนจะปล่อยออกมาตามกัน
“อ๊ะ อืมมมม”
“อ่าาาาห์”น้ำนมอุ่นฉีดเข้าไปในตัวคยองซูจนไหลย้อนกลับออกมา
ไอ่บ้ากามนี่พึ่งมีอะไรกันไปเมื่อสองวันก่อน ทำไมถึงได้หลั่งออกมาเยอะขนาดนี้
ริมฝีปากของชานยอลจูบซับลงที่แผ่นหลังเนียนอย่างหลงไหล
“อะไร เหนื่อยแล้วหรอ?”
“งื้มมมม นอนได้แล้วนะชานยอล”
“ฉันไม่เหนื่อยนี่นา..”ให้ตายเถอะโดคยองซูเกลียดรอยยิ้มของปาร์คชานยอลที่สุดในโลกเลย
